BASED ON CYTOTAXONOMICAL AND MORPHOLOGICAL EVIDENCE ASTRAGALUS REMOTIFLORUS SUBSP. NIGROHIRSUTUS IS RAISED TO SPECIES RANK

Document Type : Research Paper

Authors

1 PhD Student/Department of Biology, Science and Research Branch, Islamic Azad University, Tehran, Iran.

2 Professor/Research Institute of Forests and Rangelands, P. O. Box. 13185 - 116. Tehran, Iran

3 Associate Professor/Department of Biology, Science and Research Branch, Islamic Azad University, Tehran, Iran

Abstract

Astragalus remotiflorus Boiss. from section Anthylloidei DC. has three subspecies, that are endemic to Iran. A. remotiflorus subsp. nigrohirsutus is an endemic species in Fars province and is found on the mountain of Kharman kuh, 1760–3122 m. In this study cytological and morphological study were performed for this subspecies and A. remotiflorus subsp. remotiflorus, Also, the morphological characteristics of A. remotiflorus subsp. melanogramma were examined. The results indicate that A. remotiflorus subsp. nigrohirsutus is a hexaploid (2n=6x =48) with the karyotype formula of 15m+9sm. Symmetrical karyotype of this subspecies is in the class 2A. Morphological characteristics indicate that this subspecies with a small amount of mixed black hairs ca. 1 – 2.5 mm long on the peduncle and calyx distinguishes it from the other two subspecies. Also, it differs from subsp. melanogramma in having longer peduncle and lax inflorescence. A. remotiflorus subsp. nigrohirsutus is raised to the rank of species as A. nigrohirsutus.

Keywords

Article Title [Persian]

تغییر جایگاه رده بندی Astragalus remotiflorus subsp. nigrohirsutusبه سطح گونه بر اساس مطالعات ریخت شناسی و گزارش جدید کروموزومی

Authors [Persian]

  • امیر برجیان 1
  • مصطفی اسدی 2
  • طاهر نژادستاری 3
  • علی‌ اصغر معصومی 2
1 دانشجوی دکتری/ دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات تهران.
2 استاد پژوهش/مؤسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشور.
3 ، دانشیار دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات تهران
Abstract [Persian]

گونهAstragalus remotiflorus   با سه زیر گونه معرفی شده که همگی انحصاری ایران می‌باشند. زیرگونه remotiflorus subsp. nigrohirsutus Astragalus  انحصاری استان فارس است و در ارتفاعات خرمن‌کوه فسا یافت می‌گردد. در این تحقیق این زیرگونه با زیرگونه Astragalus remotiflorus subsp. remotifluors    مورد مطالعه سیتولوژیکی و مورفولوژیک قرار گرفت. همچنین خصوصیات مورفولوژیکی آن با زیرگونه Astragalus remotiflors subsp. melanogramma نیز بررسی گردید. نتایج نشان می‌دهد که این زیر گونه، هگزاپلویید (2n=6x=48) بوده و فرمول کاریوتیپی آن15m+9sm می‌باشد و از این نظر بر اساس تقارن کاریوتیپی استبینز در کلاس   2A قرار می‌گیرد. زیرگونه‌یAstragalusremotiflorus subsp. remotiflorus  دیپلویید (2n=2x=16) و فرمول کاریوتیپی آن 3m+5sm بوده و از نظر تقارن کاریوتیپی در کلاس 2B قرار می‌گیرد. از نظر خصوصیات مورفولوژیکی، این زیرگونه با داشتن مقدار کمی از مخلوط کرک‌های سیاه به طول 1 تا 5/2 میلی متر روی دم‌گل‌آذین و کاسه گل با دو زیرگونه دیگر متفاوت است. و اختلاف اساسی آن با زیرگونه  subsp. melanogramma در داشتن دم‌گل‌آذین بلندتر با گلهای پراکنده و تنک می‌باشد. با توجه به  وجود تفاوت‌های  اساسی در خصوصیات مورفولوژیکی و کروموزومی  این زیرگونه با دو زیرگونه دیگر، remotiflorus subsp. nigrohirsutus Astragalus به سطح گونه ارتقا، می‌یابد.

Keywords [Persian]

  • Karyotype
  • Astragalus remotiflorus
  • Astragalus nigrohirsutus
  • Endemic
  • Fars
  • Iran

References

Aryavand, A. 1977: IOPB chromosome number reports LVII. -Taxon 26: 443-452.
Badr, A., Hamoud, M. A. & El-Rabey, H. A. 1996: Chromosomal studies in the Egyptian flora V. Chromosomal relationships in the genus Astragalus L. (Fabaceae). -Cytologia 60: 105-111
Cartier, D. 1979: Premieres prospections caryologiques du genre Astragalus L. dans la flore du basin mediterraneen oriental. -Revue de Cytologie et de Biologie Végétales, le Botaniste 2: 169-181.
Dyer, A F. 1979: Investigating Chromosomes. -London: Edward Arnold.             
Hashemzadeh Hejazi, S. M. & Ziaei Nasab, M. 2009: Color Chromosome Atlas of Legumes Collected in the Natural Resource Gene Bank of Iran. -Research Institute of Forests and Rangeland, Tehran.
Huziwara, Y. 1962: Karyotype analysis in some genera of compositeae. VШ Further studies on the chromosome of Aster. -Amer. J. Bot. 49: 116 – 119.
IPCN 2011: Index to Plant Chromosome Number. Available at: http//: www.tropicos.org/project/IPCN
Javadi, H. 2006: Study of kryotype in three Astragalus species. -Pajouhesh & Sazandegi 73: 131-135.
Levan, A., Fredga, K. and Sandberg, A. 1964: Nomenclature for centromeric positionon chromosomes. -Hereditas 52, 201–220
Levitsky, G. A. 1980: A cytological study of the progeny of X- rayed Crepis capillaries Wallar. Cytologia. 11: 1 - 29.
Löve, Á. & Löve, D. 1982: IOPB chromosome number reports LXXV. -Taxon 31 (2): 344-360.
Maassuomi, A. A. 2003: Illustrated Guide to Genus Astragalus in Iran, vol. 3. -Research Institute of Forests and Rangeland, Tehran.
Maassoumi, A. A. 1987: Notes on the genus Astragalus in Iran, cytotaxonomic studies on some species. –Iran. J. Bot. 3: 117-128.
Maassuomi, A. A. 1998: Astragalus L. in the Old World, check- list. -Research Institute of Forests and Rangeland, Tehran.
Magulaev, A. J. 1980: Chromosome numbers of some Fabaceae in North Caucasus. - Botany Zurnal 65: 836-843.
Parfitt, B. D., Baker, M. A. and Gallagher, M. L. 1985: Chromosome Number Reports XXXVI. -Taxon, 34: 159-164.
Sanderson, M. J. & Wojciechowski, M. F. 2000: Improved bootstrap confidence limits in large-scale phylogenies, with an example from Neo-Astragalus (Leguminosae). -SystematicBiology 49: 671-685.
Sharma, A. K. & Sharma A. 1980: Chromosome technique – Theory and Practice, Third  Edition.Butterworths Ltd. London.
Sheidai, M., & Ghahremani-nejad, F. 2009: New chromosome number and karyotype analysis in four Astragalus L. (Fabaceae) species. –Iran. J. Bot.15 (1): 21-26.
Stebbins, G. L. 1971: Chromosomal evolution in higher plants. -London: Edward Arnold.

Files

History

  • Receive Date: 06 November 2011
  • Revise Date: 13 January 2012
  • Accept Date: 21 February 2012

Share

How to cite

Statistics