THE FIRST REPORT OF POLYCARPIC GENOTYPE IN GALBANUM (FERULA GUMMOSA) POPULATIONS

Document Type : Research Paper

Authors

1 Research Institute of Modern Biological Techniques, University of Zanjan, Zanjan, Iran.

2 Research Institute of Forests and Rangelands, Agricultural Research, Education and Extension Organization (AREEO), P. O. Box 13185-116, Tehran, Iran.

Abstract

Ferula gummosa Boiss. (galbanum) is recognized as a monocarpic species according to the available data. Following off a research on Iranian galbanum accessions diversity, we found some genotypes that are not monocarpic. The clung parts of the older roots behind the fresh roots, represented the existence of two or three generations of growth in wild populations of galbanum. These polycarpic genotypes were transferred to pots and established in greenhouse conditions. The domesticated plants showed unlimited regeneration power. About 10 to 15 lateral meristematic buds were produced on the roots of this genotype. The vegetative meristematic buds were planted on different rooting media as fine sand and soil. Also these buds were cultured on MS medium for micro propagation. Here we report the existence of polycarpy in some genotypes of galbanum for the first time. This is very important finding which can help to propagate this species with seed production limitation and consequently in conservation of species in nature.

Keywords

Article Title [Persian]

اولین گزارش از بررسی و معرفی پلی کارپی در توده های باریجهFerula gummosa

Authors [Persian]

  • علی عمارلو 1
  • ولی اله مظفریان 2
1 گروه زیست فناوری پژوهشکده فناوریهای نوین زیستی دانشگاه زنجان
2 مؤسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، تهران
Abstract [Persian]

اطلاعات موجود حاکی از منوکارپیک بودن گیاه دارویی- مرتعی باریجه می باشد. اما در جریان مطالعات مستمر و بررسیهای میدانی و مرتعی این گیاه در رویشگاه­های طبیعی آن در استان زنجان، موارد نادری از صفت پلی کارپی در برخی از توده های مورد مطالعه مشاهده گردید. نمونه های یاد شده همراه با پایه های منوکارپیک، به شرایط گلدانی منتقل و به مدت پنج سال مورد بررسیهای جامع علمی قرار گرفت. نتایج و مشاهدات، بیانگر بروز صفت منحصربفرد پلی کارپی در این گونه بوده و پایه یاد شده (ژنوتیپ پلی کارپ) در بررسیهای گلخانه ای و بویژه در مطالعات کشت بافت پایداری ژنوتیپی خود را در استمرار مریستم زایی نشان داد. بر اساس آخرین اطلاعات منتشر شده ، معرفی این ژنوتیپ برای اولین بار صورت میگیرد. این یافته علمی می تواند در تسهیل تکثیر این گیاه که در حالت طبیعی با محدودیتهای بیولوژیکی خاصی مواجهه می باشد و همچنین افزایش سن بهره برداری اقتصادی از پایه های پلی کارپیک باریجه، بسیار حائز اهمیت باشد.

Keywords [Persian]

  • Polycarpic genotype
  • Galbanum
  • Ferula gummosa
  • Propagation
  • conservation

References

Amasino, R. 2009: Floral induction and monocarpic versus polycarpic life histories. - Genome Biology 10: 228.
Bilgili,B. Sagiroglu, M., Şeker,M. and Duman, H. 2016: Dichoropetalum alanyensis (Apiaceae), a new species from South Anatolia, Turkey. -Turkish Journal of Botany, 40: 201-208.
Charlesworth, B. 1980: Evolution in Age-Structured Populations. -Cambridge, UK: Cambridge University Press.
Chamberlain, D.F. and K.H. Rechinger. 1987: Ferula L. In: K.H. Rechinger (ed.), Flora Iranica. -Akad Druk-u Verlagsanst, Graz and Wien, 162: 387-426.
Dettori, C.A., Loi, M.C., Brullo, S., Arguimbau, P.F. Tamburini, F. Bacchetta, G. 2016: The genetic diversity and structure of the Ferula communis L. complex (Apiaceae) in the Tyrrhenian area. – Flora 223: 138-146.
Duman, H. And M. Sağıroğlu. 2005: A new species of Ferula (Apiaceae) from South Anatolia, Turkey. -Bot. J. Linn. Soc. 147: 357-361.
Golmohammadi, F. 2013: Medical plant of Ferula assa-foetida and its cultivating, main characteristics and economical importance in South khorasan province - east of Iran. -Technical Journal of Engineering and Applied Sciences 3:2334-2346
Humphries, S., Stevens D.J. 2001: Reproductive biology: Out with a bang. -Nature. 410: 758-759.
Information and Statistical Department. 2016: Annually Reports of Natural Resources and Watershed Organization of South Khorasan province, Iran.
Korovin, EP. 1951: Ferula L. In: B.K. Schisckin (ed.), Flora of the USSR. XVII (Umbelliflorae). -Akademii Nauk SSSR, Moscow, Leningrad, pp. 44-3101.
Korovin, E.P. 1947: Generis Ferula (Tourn.).L.Monographia illustrata. -Academiae Scientiarum UzRSS, Tashkent.
Kurzyna-Młynik, R., Oskolski, A.A., Downie, S.R., Kopacz, R., ojewódzka, A. & Spalik, K. 2008: Phylogenetic position of the genus Ferula (Apiaceae) and its placement in tribe Scandiceae as inferred from nrDNA ITS sequence variation.-Plant Systematics and Evolution 274 (1-2): 47-66.
Murashige, T. and Skoog, F. 1962: A revised medium for rapid growth and bioassay with tobacco tissue cultures. -Physiol. Pl ant. 15: 473-497.
Pimenov, M.G., Leonov, M. 1993: The Genera of the Umbelliferae: A Nomenclator. Royal Botanic Gardens Kew, 164 pp.
Pimenov, M.G., Leonov, M.V. 2004: The Asian Umbelliferae biodiversity database (ASIUM) with particular reference to South-west Asian taxa. -Turk J Bot 28: 139–145.
Sağıroğlu, M. and H. Duman. 2007a: Ferula mervynii (Apiaceae), a distinct new species from north-east Anatolia, Turkey. -Bot. J. Linn. Soc.153: 357-362.
Sağıroğlu, M. and H. Duman. 2007b: Ferula parva Freyn & Bornm. (Apiaceae): some contribution to an enigmatic species from Turkey. -Turk. J. Bot.30: 399-404.
The Iranian Journal of Botany
Volume 23, Issue 1
July 2017
Pages 48-55

Files

History

  • Receive Date: 05 February 2017
  • Revise Date: 08 May 2017
  • Accept Date: 22 May 2017

Share

How to cite

Statistics