مروری بر گونه Ulva intestinalis، تنها جلبک ماکروسکوپی دریاچه ارومیه

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 مرکز تحقیقات ملی آرتمیا، موسسه تحقیقات علوم شیلاتی کشور، سازمان تحقیقات کشاورزی ومنابع طبیعی، ارومیه ایران

2 دانشکده علوم و بیوتکنولوژی دانشگاه شهید بهشتی، اوین، تهران، ایران

10.22092/ijb.2023.361068.1398

چکیده

اطلاعات کمی در مورد جلبک Ulva intestinalis به عنوان تنها جلبک ماکروسکوپی دریاچه ارومیه، در دسترس می­باشد. در این پژوهش سعی شده است تاریخچه، تاکسونومی و اکولوژی این ماکرو-جلبک دریاچه ارومیه که از اواخر دهه 1990در این دریاچه مشاهده نشده است، نشان داده شود. Ulva intestinalis یک جلبک ماکروسکوپی است که قبلا از دریاچه ارومیه گزارش شده بود ولی در اواخر دهه 1990 از فلور این دریاچه ناپدید شد. این مطالعه بر اساس بازدیدهای متعدد دریاچه ارومیه از سال 1998 و مرور منابع، انجام شده است. در بازدیدهای متعددی که از دریاچه ارومیه صورت گرفته است، هیچ نمونه ای از U. intestinalis مشاهده نکردیم.  دلیل این موضوع، طبیعی یا انسانی، تاکنون نامشخص است.  با این حال، این گونه متعلق به شاخه جلبک­های سبز خانواده Ulvaceae و جنس Ulva با محتوای کاروتن بالا می­باشد. با توجه به تأثیرات انسانی بر اکوسیستم­ها و احتمال انقراض برخی گونه­‌ها، این مطالعه به بررسی تاریخچه حضور Ulva intestinalis در دریاچه ارومیه و احتمال انقراض آن می­پردازد. ما معتقدیم که مستند­سازی فلور جلبکی در هرباریوم اهمیت زیادی در تفسیر حضور، کاهش جمعیت و یا انقراض گونه‌­ها دارد. بنابراین، ما تاسیس هرباریوم­های جلبکی در موسسات نزدیک به زیستگاه­های آبی را به­‌منظور حفظ نمونه­‌های ثبت شده و نظارت بر فلور گونه‌های جلبکی و سایر گونه­‌های آبزی پیشنهاد می­کنیم.

کلیدواژه‌ها


Anderson, R.J., Stegenga, H. & Bolton J.J. 2016: Seaweeds of the South African South Coast. World Wide Web electronic publication, University of Cape Town, http://southafrseaweeds.uct.ac.za; Accessed on 07 March 2023.
Björk, M., Axelsson, L. & Beer, S. 2004: Why is Ulva intestinalis the only macroalga inhabiting isolated rock pools along the Swedish Atlantic coast? -Mar. Ecol. Prog. Ser. 284: 109–116.
Cummins, S.P., D. E. Roberts, and K.D. Zimmerman. 2004. Effects of the green macroalga Enteromorpha intestinalis on macrobenthic and seagrass assemblages in a shallow coastal estuary. -Marine Ecology Progress Series 266: 77-87.
Edwards, D.M., Reed, R.H., Chudek, J.A., Foster, R. & Stewart, W.D.P. 1987: Organic solute accumulation in osmotically-stressed Enteromorpha intestinalis. -Mar. Biol. 95: 583–592.
Greville, R.K. 1830: Algae britannicae, or descriptions of the marine and other inarticulated plants of the British islands, belonging to the order Algae; with plates illustrative of the genera. Edinburgh & London: McLachlan & Stewart; Baldwin & Cradock.
Guiry, M.D. & Guiry, G.M. 2023: AlgaeBase. World-wide electronic publication, National University of Ireland, Galway. http://www.algaebase.org
Günther, R.T. 1899: Crustacea. 394-399. In: Günther RT (ed) Contributions to the national history of Lake Urmi, N.W. Persia, and its neighborhood. Zool. -J. Linn. Soc. 27: 345-453.
Hayden, H.S., Blomster, J., Maggs, C.A., Silva, P.C., Stanhope, M.J. & Waaland, J.R. 2003: Linnaeus was right all along: Ulva and Enteromorpha are not distinct genera. -Eur. J. Phycol. 38(3): 277-294.
Kamer, K. & Fong, P. 2000: A fluctuating salinity regime mitigates the negative effects of reduced salinity on the estuarine macroalga, Enteromorpha intestinalis (L.) link. J. Exp. -Mar. Biol. Ecol. 254: 53–69.
Kipp, R.M., McCarthy, M. & Fusaro, A. 2022: Ulva (Enteromorpha) intestinalis Linnaeus, 1753: U.S. Geological Survey, Nonindigenous Aquatic Species Database, Gainesville, FL, and NOAA Great Lakes Aquatic Nonindigenous Species Information System, Ann Arbor, MI. https://nas.er.usgs.gov/queries/greatlakes/FactSheet.aspx?Species_ID=1714
Link, H. F. 1820: Epistola de algis aquatics in genra disponendis In Horae Physicae Berolinensis (Nees von Esenbeck, C. D., editor). Bonn. I 8.
Linnaeus, C. 1753: Species plantarum: exhibentes plantas rite cognitas ad genera relatas cum differentiis specificis, nominibus trivialibus, synonymis selectis, locis natalibus, secundum systema sexuale digestas. Stockholm: Impensis Laurentii Salvii.
 
Martins, I., Oliveira, J.M., Flindt, M.R. & Marques, J.C. 1999: The effect of salinity on the growth rate of the macroalgae Enteromorpha intestinalis (Chlorophyta) in the Mondego estuary (west Portugal). -Acta Oecol. 20: 259-265.
Nees von Esenbeck, C. G. 1820. Horae physicae berolinenses. Bonn, pp. 1–8, pl. 1.
Plattner, F. 1960: Provitamin “A” in seaweeds of Lake Rezayeh. -Acta Med. Iran. 4: 26-29.
Rahimi, A. & Breuste, J. 2021: Why is Urmia Lake drying up? Prognostic modeling with land-use data and artificial neural network. Front. Environ. Sci. 9.
Reed, R.H. & Russel, G. 1979: Adaptation to salinity stress in populations of Enteromorpha intestinalis (L.) Link. Estuar. -Coast. Mar. Sci.  8(3): 251-258.
Riahi, H., Soltani, N. & Shokravi, Sh., 1994: Study of Urmia Lake algae flora. -Padjuhesh va Sazandegi, 25, 23-25. (in Persian).
Saberi, A. 1978: A Survey on the Physical, Chemical, Biological, and Pharmaceutical Characteristics of Urmia Lake Water and Mud. Ph.D. Thesis, Faculty of Pharmacology, Tehran University, Tehran, Iran.
Savage, Ch. 1964: Lake Rezaiyeh: a specialized summer habitat for Shelduck and Flamingos. The Wildfowl Trust fifteen annual reports.
Silva, P.C., Meñez, E.G. & Moe, R.L. 1987: Catalog of the benthic marine algae of the Philippines. -Smithsonian Contributions to Marine Sciences 27: 1-179.
Strat, D. 2015: The Occurrence of Marine Alga Enteromorpha intestinalis in Water Courses from Salt Area Meledic Plateau, Vrancei Subcarpathians (Romania). -Acta Horti Botanici Bucurestiensis. 42: 87-96.
Van Stappen, G., Fayazi, G. & Sorgeloos, P., 2001: International study on Artemia LXIII. Field study of the Artemia urmiana (Günther, 1890) population in Lake Urmiah, Iran. -Saline Lakes, 133-143.