بخشه Astragalus sect. Irania: بخشه جدید و تک‌گونه‌ای از ایران

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 استاد پژوهش، بخش تحقیقات گیاه‌شناسی، مؤسسه تحقیقات جنگل‌ها و مراتع کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، تهران، ایران

2 استادیار پژوهش، بخش تحقیقات گیاه‌شناسی، مؤسسه تحقیقات جنگل‌ها و مراتع کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، تهران، ایران

3 استادیار، گروه زیست‌شناسی گیاهی و جانوری، دانشکده علوم و فناوری‌های زیستی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران

چکیده

در این مقالهبراساس داده‌های تبارزایی مولکولی و ریخت‌شناسی بخشه  Astragalus sect. Irania به‌عنوان آرایه‌ای جدید و تک‌گونه‌ای متعلق به سرده گون (تیره باقلائیان) معرفی می‌شود. شرح کامل بخشه و ویژگی‌های افتراقی آن از آرایه‌های مشابه ارائه شده است. از نظر ریخت‌شناسی، نزدیک‌ترین خویشاوند این بخشه جدید sect. Stereothrix Bunge است که به‌صورت نسبتاً گسترده‌ای در رشته‌ کوه‌های البرز و زاگرس پراکنش دارد. بخشه جدید از نظر ویژگی‌های گل‌آذین، رنگ گلبرگ‌ها و گواشوارک با بخشه sect. Stereothrix  متفاوت است.  اما در تحلیل‌های تبارزایی مولکولی در کمال تعجب در میان گون‌های خاردار قرار می‌گیرد. نمونه‌ تیپ این بخشه متعلق به گونه A. issatissensis  است که تاکنون فقط در منطقه آلپی شیرکوه یزد در ارتفاع 3800 متری مشاهده شده است.

کلیدواژه‌ها


Bagheri, A., Maassoumi, A. A., Rahiminejad, M. R., Brassac, J. & Blattner, F. R. 2017: Molecular phylogeny and divergence times of Astragalus section Hymenostegis: An analysis of a rapidly diversifying species group in Fabaceae. -Sci. Rep. 7: 14033.
Barneby, R. 1964: Atlas of North American Astragalus. Memoirs of the New York Botanical Garden 13: 1-1188.
Blattner, F. R. 1999: Direct amplification of the entire ITS region from poorly preserved plant material using recombinant PCR. -Biotechniques 29: 1180-1186.
Boissier, E. 1872: Flora Orientalis, vol. 2. -Geneva, Basel, Switzerland.
Bunge, A. 1868: Generis Astragali species Gerontogeae. Pars prior, claves diagnosticae. Mémoires de l’Académie Impériale des Sciences de Saint Pétersbourg, Septièmesérie 11: 1-140.
Bunge, A. 1869: Generis Astragali species Gerontogeae. Pars altera, Specierum enumeration. Mémoires de l’Académie Impériale des Sciences de Saint Pétersbourg, Septième série 15: 1-245.
Djamali, M., Brewer, S., Breckle, S.W. & Jackson, S.T. 2012: Climatic determinism in phytogeographic regionalization: A test from the Irano‐Turanian region, SW and Central Asia. Flora 207: 237-249.
ESRI. 2016: ArcGIS Desktop: Release 10.4.1. Environmental Systems Research Institute. Redlands, CA, USA.
Farris, J. S., Källersjö, M., Kluge, A. G. & Bult, C. 1994: Testing significance of incongruence. -Cladistics 10 (3): 315-319.
Ghahremaninejad, F. & Behçet, L. 2003: Astragalus subhanensis (Fabaceae), a new species from Turkey. Ann. Bot.
      Fennici 40(3): 209-211.
Ghahremaninejad, F., Nejad Falatoury, A. & Memariani, F. 2020: Typification and an emended description of
Astragalus moussavii (Fabaceae, Papilionoideae). -Phytotaxa 441 (1): 060-068.
Komarov and B. K. Shishkin [eds.] 1965: Flora of the U.S.S.R., vol. 12, 1-918. Israel Program for Scientific Translations, Jerusalem, Smithsonian Institution and the National Science Foundation, Washington DC.
Maassoumi, A. A. 1998: Astragalus in the Old World, checklist. 617 pp. Research Institute of Forests and Rangeland. -Tehran, Iran.
Maassoumi, A. A., Kazempour Osaloo, Sh. & Sotoodeh, A. 2016: A new infrageneric grouping of Astragalus (Fabaceae). -Iran. J. Bot. 22 (2): 88-100.
Mahmoodi, M., Maassoumi, A. A. & Noroozi, J. 2013: A new alpine species and a new record of Astragalus sect. Stereothrix (Fabaceae) from Iran, with comments on the phytogeography of the section. -Willdenowia 43: 263-270.
Mahmoodi, M., Maassoumi, A. A. & Hamzeh’ee, B. 2009: Geographic distribution of Astragalus (Fabaceae) in Iran. -Rostaniha 10 (1): 112-132 (In Persian).
Noroozi, J., Talebi, A., Doostmohammadi, M., Manafzadeh, S., Asgarpour, Z., Schneeweiss, G.M. 2019: Endemic diversity and distribution of the Iranian vascular flora across phytogeographical regions, biodiversity hotspots and areas of endemism. -Sci. Rep. 9: 12991.
Noroozi, J., Pirani, A., Moazzeni, H., Mahmoodi, M., Zare, G., Noormohammadi, A., Barfuss, M. H. J., Suen, M. & Schneeweiss, G. M. 2020: The new locally endemic genus Yazdana (Caryophyllaceae) and patterns of endemism highlight the high conservation priority of the poorly studied Shirkuh Mountains (central Iran). -J. Syst. Evol. 58(3): 339-353.
Podlech, D. & Zarre, Sh. (with contributions by Ekici, M. Maassoumi, A. A. & Sytin, A.) 2013: A taxonomic revision of the genus Astragalus L. (Leguminosae) in the Old World. vols. 1-3. -Naturhistorisches Museum, Wien, Vienna, 2439 pp.
Podlech, D., Zarre, Sh., Maassoumi, A. A., Ekici, M. & Sytin, A. 2010: Flora Iranica, Papilionaceae VI, Astragalus L. IV & Barnebyella Podlech. No. 178. -AkademischeDruck-u. Verlagsanstalt, Graz, Austria, 430 pp.
Podlech, D., Maassoumi, A. A. & Zarre, Sh. 2012: Flora Iranica, Papilionaceae VII, Astragalus L. V. No. 179. -Akademische Druck-u. Verlagsanstalt, Graz, Austria, 312 pp.
Posada, D. & Crandall, K. A. 1998: Model test: Testing the model of DNA substitution. Bioinformatics 14: 817-818.
Ronquist, F. & Huelsenbeck, J. P. 2003: MrBayes 3: Bayesian phylogenetic inference under mixed models. -Bioinformatics 19: 1572-1574.
Rydberg, P. 1929: Astragalaneae. Pp. 251-462. In: North American Flora. 24: parts 5-7.
Thiers, B. 2020 [continuously updated]: Index herbariorum: a global directory of public herbaria and associated staff. -Published at http://sweetgum.nybg.org/science/ih/ [accessed 9 June 2020].
Wojciechowski, M. F., Lavin, M. & Sanderson, M. J. 2004: A phylogeny of Legums (Leguminosae) based on analysis of the plastid matK gene resolves many well-supported subclades within the family. -Am. J. Bot. 91: 1846-1862.
Zarre, S. and Podlech, D. 2001: Astragalus sect. Semnanenses (Fabaceae): a new monotypic section from Iran. -Nord. J. Bot. 21 (5): 485-491.